مالیات بر تولید موضوعی است که بسیاری از کشورها در سالهای گذشته به دلیل رشد و توسعه تولید از آن چشم پوشی کردهاند و تولیدکنندگان را در گیر و دار فشارهای مالیاتی و بگیر و بندهای دست و پا گیر بوروکراسی اداری نمیکنند؛ در حالی که در ایران مالیات بر تولید یکی از مهمترین گلایهها یا دلایل عدم رویکرد جدی سرمایه داران به تولید است. هرچند مسائل دیگری که در این حوزه بر تولید سایه میاندازد به مراتب بزرگتر از تأثیرگذاری مالیات بر عدم توجه تولیدکنندگان در درگیرشدن با فرآیندهای تولید است.
سنگینی مالیات در دنیا بر گردن مصرف کننده نهایی قرار میگیرد نه تولید کننده؛ معمولاً تولیدکنندگان به دلایل مختلف اقتصادی و استقلال کشور که بخشی از آن مرهون رشد و توسعه اقتصادی است مجبور به پرداخت مالیات نیستند و مالیات از مصرف کننده اخذ میشود. مالیات بر ارزش افزوده که در سالهای اخیر علی رغم فراز و نشیب ها و حملات به آن در ایران اعمال شده در زمره مالیات هایی به شمار می رود که از تولید کننده مستثنی شده است؛ علاوه بر مالیات تولید، مالیاتهایی به عناوین مختلف در دنیا اخذ میشود با این توجیه که مالیات از اشخاص وخانوار بر این موضوع تأکید دارد که ممکن است فرد تولید کننده در حوزههای دیگری نیز کسب درآمد کند لذا به غیر از حذف مالیات تولید، سایر مالیاتهای لازم از کسب وکارها ودرآمدهای دیگر از وی اخذ خواهد شد که از آن به عنوان مجموع درآمد شخص یا خانوار یاد می شود.
هر چند تولید مهمترین موضوع مورد نظر ما در سیاستهای اقتصاد مقاومتی و عبور از بحران وابستگی به درآمدهای نفتی است اما توجه به بودجه دولت در امر حذف مالیات از تولید نیز بسیار مهم است؛ در شرایط کنونی حذف مالیات از تولید بنحوی باید رقم بخورد که بودجه دولت تحت نوسانات مختلف قرار نگیرد چرا که دولت بار بودجهای خود را از طرق دیگری همانند افزایش حامل های انرژی و سایر راه ها به نوع دیگری بر کارفرمایان و تولید تحمیل می کند که آثار معکوس رشد و شکوفایی تولید به جای میگذارد لذا زمانی میتوان به آسانی و به صورت گام به گام تولید را از مالیات معاف نمود که زمینه ها و بسترهای لازم از سوی دولت و اقتصاد کشور مورد سنجش واقعی قرار داده شده باشد؛ در این زمان است که بدون متضرر شدن هیچ یک از دو طرف و عدم کاهش تولید میتوان به تولید از منظر دیگری نگریست و سرمایهها را به سمت تولید معاف از مالیات سوق داد.
انتهای پیام/
نظر شما